Klawiatura jest obok myszki i monitora jednym z najczęściej używanych urządzeń peryferyjnych dołączonych do komputera. Chociaż coraz większą popularność wśród typowych użytkowników zdobywają tablety i smartfony, w których do komunikowania się z urządzeniem wykorzystuje się klawiaturę ekranową na ekranie dotykowym to i tak tradycyjna klawiatura nadal jest niezastąpiona w momencie, gdy musimy przygotować jakiś dłuższy tekst.
Pierwotnie interfejsem służącym do wprowadzania danych do komputerów były karty perforowane, na których w odpowiednich miejscach wykonywano otwory, a ich ułożenie było przetwarzane przez wielką machinę obliczeniową, jaką w owym czasie był komputer, a na ich podstawie wykonywane były stosowne obliczenia. Wynik zaś tych obliczeń był drukowany lub wyświetlany na ekranie kineskopowym. W późniejszym czasie zaczęły się upowszechniać komputery osobiste, przeznaczone dla użytkowników domowych, a ich podstawowym interfejsem (oprócz często dołączanego joysticka do gier) była klawiatura.
Nie od razu jednak posiadała ona postać taką jak dziś, często w tańszych modelach klawiatura składała się z klawiszy mających postać gumowych membran (podobne rozwiązanie jest nadal spotykane w kalkulatorach, zresztą ówczesne komputery miały podobną moc obliczeniową jak dzisiejsze kalkulatory naukowe), a same klawiatury miały różne układy klawiszy i różniły się dość mocno ilością i funkcjami klawiszy specjalnych. Przykładowo nie w każdym modelu istniały klawisze Shift, Control czy Alt, natomiast klawisz końca linii był oznaczony jako Enter lub Return.
W tym miejscu można się zastanowić, skąd w ogóle wziął się obecnie najpopularniejszy układ klawiszy zwany QWERTY od pierwszych liter bloku klawiszy literowych? Otóż układ ten został odziedziczony po maszynach do pisania. Pierwsze maszyny do pisania miały układ alfabetyczny, jednak takie rozmieszczenie klawiszy powodowało, że szybko piszące maszynistki najczęściej używały klawiszy znajdujących się bardzo blisko siebie, a przez to sąsiadujące ze sobą klawisze dość często się zacinały blokując pracę. Aby temu zapobiec jeszcze w XIX wieku wymyślono i opatentowano wspomniany układ QWERTY, w którym najczęściej wykorzystywane litery są oddalone możliwie jak najdalej od siebie.
Układ QWERTY jest typowy dla języka angielskiego, jest również stosowany standardowo w Polsce, z rozszerzeniami, wynikającymi z naszych dodatkowych, narodowych znaków diaryktycznych w rodzaju „ą”, „ę” czy „ó” niespotykanych w standardowym alfabecie łacińskim. Układ ten w Polsce nosi nazwę „klawiatura programisty”, a odróżnieniu do innego, rzadziej stosowanego układu o nazwie „klawiatura maszynistki”, opartego na niemieckim układzie klawiatury QWERTZ.
Wspomniany niemiecki układ na pierwszy rzut oka różni się zamienionymi miejscami liter ‚y’ oraz ‚z’, ponadto w inny sposób realizowane jest wpisywanie znaków specjalnych. W systemie Windows możliwe jest bezproblemowe zmienianie przypisanego programowo układu klawiszy do posiadanej klawiatury, problemem jest jednak obecność domyślnie włączonego skrótu klawiszowego Alt+Shift, który wciskany przypadkowo odpowiada za zmianę układu klawiszy pomiędzy QWERTY i QWERTZ powodując częstą irytację użytkowników.
I jeśli zastanawiasz się jak zamienić y na z to rozwiązaniem jest ponowne wciśnięcie wspomnianej kombinacji klawiszy, a jeśli nie używasz innych układów klawiszy niż domyślny i chcesz rozwiązać definitywnie problem przypadkowej zamiany układów tym skrótem, kliknij w zasobniku systemowym obok zegara na ikonę z oznaczeniem PL (ewentualnie EN, jeśli układ został zmieniony na język angielski) i w nowo otwartym oknie usuń wszystkie układy klawiszy, pozostawiając jedynie „Polski programisty” i w ten sposób problem został rozwiązany.
Wracając jednak jeszcze do układu QWERTZ, to poza Niemcami jest stosowany w większości krajów Europy Środkowej, jednak nie jest on jedyną opcją spotykaną w Europie, ponieważ istnieją również inne odmiany jak np. układ AZERTY stosowany w krajach francuskojęzycznych, czyli m.in. Francji i Belgii czy układy narodowe stosowane m.in. w Turcji, na Litwie czy Łotwie.
Jeszcze jednym wartym wspomnienia układem klawiatury, tym razem zupełnie różniącym się od QWERTY i wszelkich jego odmian jest układ Dvoraka, nazwany tak od nazwiska jego twórcy, a opracowany, aby zwiększyć szybkość pisania w oparciu o rozmieszczenie klawiszy w sposób to ułatwiający. Układ ten jednak mimo niewątpliwych zalet nie zdobył zbyt dużej popularności, głównie ze względu na przyzwyczajenie do tradycyjnego układu i spore trudności wynikające z konieczności ponownego uczenia się nowego rozmieszczenia klawiszy, co po latach przyzwyczajeń bywa trudne.
Tak więc w naszym kraju układ QWERTY jest standardem, również w klawiaturach ekranowych na naszych laptopach i tabletach, w których dodatkowo możliwe jest pisanie nie odrywając palca od ekranu, po prostu wodząc palcem od jednej litery do drugiej, a wbudowany słownik inteligentnie podpowiada nam słowo, które chcielibyśmy napisać. Jak widać technologia idzie do przodu, być może kiedyś przejdziemy na sterowanie za pomocą głosu, ale na ten moment jest to jedynie pieśń przyszłości i jeszcze przez jakiś czas pozostaniemy przy tradycyjnych klawiaturach.
